Vaktiyle
yol üzerinde bulunan bir dergahın dervişleri yoldan geçen herkesi misafir kabul ediyordu. Burada hiç konuşulmuyordu. Dervişler anlatmak istediklerini kalben ifade ediyorlardı. Bir gün dergahın kapısına bir yolcu geldi. Yolcu kapıda öylece durdu ve bekledi. Burada
misafir geldiğini dervişler firaset yoluyla anlıyorlardı o yüzden kapıda tokmak yoktu. Bir süre sonra kapı açıldı içerdeki derviş kapıda duran yolcuya baktı. Bir selamlaşmadan sonra söz'süz konuşmaları başladı. Gelen yolcu dergahta kalmak istiyordu.....Derviş içeri girdi
sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve bu kabı yolcuya uzattı. Bu yeni bir misafiri kabul edemeyecek kadar doluyuz demekti. Yolcu dergahın bahçesine girdi aldığı bir gül yaprağını kabın içindeki suyun üstüne bıraktı. Gül yaprağı suyun üstünde yüzüyordu ve su taşmamıştı. Derviş kapıyı açarak yabancıyı içeriye aldı. Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardı..... 
Bu Kapıda Bir Gül Yaprağı Olmak Dileği ile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Alakalı yorumlar faydalıdır.