Bu dünya menziline her uğrayan, bir yapı inşâ etti; fakat bırakıp gitti! Yerine gelen de aynı vehmin kurbânı oldu... O da yitip gitti. Kimseye yâr olmadı dünyanın malı-mülkü...
Geçici olana kalbini bağlama. Dünya merhametsizdir, dost olmaya gelmez. İyi olan da, kötü olan da göçüp gidecektir dünyadan...
Mezara azığını kendin götür, kimseden umma...
Hayat, temmuz güneşiyle eriyen kar gibidir... Eriyip giderken, hâlâ bu gurur, bu kibir neden?..
Ey pazara eli boş ulaşan kişi! Boş keseyle gittiğin pazardan, elin boş döneceksin.
Henüz yeşilken ekini biçen de, harman zamanı aç kalır.”
(Şeyh Sa‘dî-i Şirâzî, Gülistan)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Alakalı yorumlar faydalıdır.