ya hay

Kalbinin ışığı yüzüne vuruyor…
Hiç konuşmadan oturuyoruz bahçedeki taş havuzun kenarında… Tahta
çitlerle çevrili bahçede yüzlerce gül ve üzerimizde o koskocaman
gökyüzünde sallanan milyonlarca yıldız… Birdenbire çıkan rüzgâr havuzun
yosun tutmuş yüzeyini dalgalandırıyor…
Teni ürperiyor suyun… Beyaz nilüferler yer değiştiriyorlar suyun karanlığında…

Havuzun kenarında beyaz bir güvercin bekliyor… Fısıldıyor zihnime:
“Kalbini aç ona, haydi durma… Kalbinde olan senin yüzünün ışığıdır ve
bu dünyayı felaketlerden kurtaracak o nurun içinde yazılı olan saklı
sözcüktür…”

Öteki gece, hayatın ışığına
düşmandır… Şu an mutlu olduğumuz bu huzurlu gece değil, öteki! Hani
sürekli bir karmaşa içinde yaşanan, ayaklarımızın altında toprağın
artık görünmediği, üzerinde olması gerekenden daha fazla asfalt, beton,
bina, insan ve aracın olduğu o sevgisiz şehir… Ve o şehrin üzerinde
dolaşan elektrik yüklü manasız sözler…

Kalbin içi sessizdir… Kelimeler
huzura uçarak gelirler… Kalbin berrak havuzunun çevresine konarlar…
Kalbin cevherini kirletmelerine izin verilmez ters titreşimli
kelimelerin… Güzel bir sohbet yapabilmek için kelimelerin önce iç
seslerini susturmak, onları temizlemek, Hz. Âdem’e öğretildiği gibi o
ilk hâllerine yeniden kavuşturmak gerekir…

Sonra o kelimelerle konuşulur seninle kalbinin içinden… O güzel havuzun
çevresinde sohbet edersiniz… Gökyüzünde yıldızlarla birlikte uçuşur O’nun kelimeleri… Ve birden o musiki başlar…

Bütün kâinatta Kur-an’ın eşsiz sesi duyulur… O ses O’nundur… Çağlayan bir ırmak gibi akar gecenin karanlığında…
Ağlayarak secdeye kapanırsın… Bahçe seccaden olmuş, öteki gece artık
kaybolmuştur… Birlenmiştir herşey… O ana kadar taş havuzun kenarından
hiç ayrılmayan beyaz güvercin hayatın sırrını açıklar sana…
Kalbinin sahibi seni huzura beklemektedir…

Gözyaşlarını tutamazsın… Seneler
hızla akar gider zihninde ve gözyaşın kadar bir senede huzura
alınırsın… Dünyada akıttığın gözyaşlarının değeri o zaman anlaşılır… Bu
hakiki yaşların içinde huzurda, bir çocuk gibi yeniden hayy olursun…

Hayy için atar kalbin…
Gözyaşlarının hepsi O’na döner… Ama sen hâlâ dünyada, cennette o ilk
günahı işlediğin andan itibaren kalbinden bu topraklara damlayan
gözyaşının içinde bir mahkûm gibi beklersin…

Ne zaman ki Allah seni affeder, işte o zaman yeniden başlar senin için hayat…

Ve sen daha bu dünyadan ayrılmadan O’na döndürülürsün…

Ölmeden önce ölür, Hayy olursun…

Ölmeden Önce Ölenlerden Olmak Duâsıyla..