“Ey Allahı çok anan kişi!

Dua edenin, Rabbim demesi, Allah’ın ‘Buyur Ey Kulum‘ demesinin ta kendisidir…
Birisi hergece kalkıp Allah’ı anıyor,O’na dua ediyordu…Şeytan ona dedi: “Ey Allahı çok anan kişi! Bütün gece Allah deyip çağırmana karşılık sana buyur diyen var mı? Sana birtek cevap bile gelmiyor ,daha ne zamana kadar dua edeceksin? “
Adamın gönlü kırıldı ,başını yere koydu ve uyudu.Rüyasında ona şöyle dendi :”Kendine gel uyan ! Niye duayı ,zikri bıraktın? Neden usandın? “

Adam: “Buyur diye bir cevap gelmiyor ki, kapıdan kovulmaktan korkuyorum” dedi.Bunun üzerine dendiki ona: Senin Allah demen ,O’nun buyur demesi sayesindendir…Senin yalvarışın Allah’ın senin ruhuna haber uçurmasındandır…Senin çabaların ,çareler araman Allah’ın seni kendine yaklaştırması ,ayaklarındaki bağları çözmesindendir…Senin korkun ,sevgin, ,ümidin Allah’ın lütfunun kemendidir…Senin her Yarabbi demenin altında ,Allah’ın buyur demesi vardır… Gafilin,cahilin canı,bu duadan uzaktır…Çünkü Yarabbi demeye izin yok ona…Ağzında kilit var ,dilinde de… Zarara uğradığın zaman ,ağlayıp sızlamazsın diye A llah ona dert ağrı, sızı, gam ,keder vermedi. Bununla anladı ki Allah’a dua etmeni, O’nu çağırmanı sağlayan dert,dünya saltanatından daha iyidir… Dertsiz dua yoktur ..Dertliyken yapılan dua gönülden kopar.