bir zamanlar erek dağı'nın eteğinde

[Zaman'dan Bejan Matur'un Erek Dağı'na Bakışı...]
bir zamanlar erek dağı'nın eteğinde uğuldayan o kalbin ardı sıra...İmam Resul'ün oğlu Mehmet, 25 yıldır bir manastırı bekliyor. Erek Dağı'nın eteğine keşişlerin gölgesi düşmüş. Yedi kilisede bir zamanlar dolaşan keşişlerin soluğu.
Babasının vasiyeti; 'Oğlum, buraya sahip çık. Burayı yaşat ki insanlar gelip ibadetlerini yapabilsinler.'
Söz sırtında bir yük. Elleriyle moloz taşıyor tam 25 yıldır.
Varagavag'da, yedi kilisede gölgeler kavuşsa rahat edecek.
İmam Resul'ün oğlu yükünün farkında. İbadetin sürmesi gidilmemiş dağlar kadar uzak. Soğuk bir dağ gibi içe işleyen kubbe geçmişi yankılamakta.
Mehmet, 25 yıldır aynı manastırı bekliyor. Geçmiş bir vicdan gibi yapışmış yakasına. Babası vasiyetinde 'insan' demiş. Toprağın hakkı, dağların gururu her mevsimde yol gösterir.
Terk edilmiş avlu insanı sayıklarken tamamlanmayan hikâye sürüyor.
Bir zamanlar Van Kalesi'nin eteğinde sular akarken çağıldayan ses; Çocukları kollayıp, yol gösteren, yaklaşan kötülüğü haber veren. Kahraman ve Alim olan gözler. O gözlerden geriye kalan bakış vicdan gibi zihinlerde duruyor.
İmam Resul oğluna 'buraya sahip çık' demiş. Burayı koru ki insanlar gelip ibadetlerini yapabilsinler. Mehmet 25 yıldır yorulmamış. Süphan Dağı'na baktığında gördüğü gidenlerin gölgesi. Bir zamanlar kalenin eteğinde uğuldayan kalbin söylediği. O ses yankılanıyor zihninde, o günden bugüne anlatılanı duyuyor; Buraya sahip çık, burayı yaşat ki, azapsız bir hayat süresin.
İmamın oğlunun seçtiği yol zahmetli. Unutmanın kolay, hatırlamanın zor olduğu topraklar bunlar.
Ama biliyor ki toprağın hafızası derin. Yaşanan zulmü, dağlayan kederi toprak unutmaz.
Erek Dağı'nın eteğinde bir zamanlar yaşanmış iyiliğin yatağı. Kim kimden uzak, kim kimden ayrı sebepler kayıtlı.
Bir akşam üstü yıkılmış kilisenin kırık kapısından geçerek vardığımız yerde tanıdım onu. Bir görev üstlenmiş gibiydi. Boynunda bir yük.
Dağın eteğindeki köye akşam inerken, yaşadığımız hüznün tesellisiyle sorduk; ne yapabiliriz? İmam Resul'ün oğlu öylece baktı. Babamızdan vasiyet kalmasa da yaşadığımız tarihin yükünü omuzlayabiliriz. Diyordu sanki.
Her an işaretlerle doluyken, her an kumdan bir harita belirip, kaybolurken ruhumuzu açsak ne çok duyarız.